The Dirty Grass Players (US) Bluegrass Stamineeke Webbekom (24-06-2024) reporter & photo credits: Freddie info band: The Dirty Grass Players info organisatie: Stamineeke © Rootsville 2024

Tijdens de festival periode proberen we zo weinig mogelijk blues te gaan kijken om niet in een overaanbod zoek te geraken. Het is een zeldzame zonnige dag en daar moeten we dan maar van profiteren en trekken zo naar het binnenplein van het cultuurcafé 'Stamineeke' te Webbekom. Op de affiche 'The Dirty Grass Players' en zo zitten we bij een primeur voor België en zeker ook voor Europa.

Helemaal van uit Baltimore richting het 'Rotterdam Bluegrass Festival' met als tussenstop deze voorstad van Diest, ons hoor je zeker niet klagen. 'The Dirty Grass Players' zijn een kwartet dat bestaat uit banjo-picker Alex Berman, guitarist Ben Kolakowski, en mandoline speler Ryan Rogers en zijn ontstaan rondom bassist Connor Murray met dan pats, boem...een elektrische basgitaar...auwch!

De muziek verkondigen van Bill Monroe is altijd wel met een vrolijke noot en zo hebben we al wat topbands hier op bezoek gekregen zoals 'Fog Holler' en de Britse sensatie 'Flats & Sharps', al hebben die laatste er ondertussen de brui aan gegeven. Van Baltimore richting Kentucky AKA 'The Blue Grass State' is in hun thuisland niet zo moeilijk en zo besloot dit viertal op verzoek van het 'Rottersdam Bluegrass Festival' dan toch in hun nog jonge carrière de grote plas maar over te steken.

Met nummers als 'Sunny Side Up' en 'Riptide' uit hun laatste album zijn we voorlopig nog mee maar al vlug lijkt het of het bluesgrass gevoel lijkt weg te ebben. Te lange instrumentale solo's zijn zo een dooddoener voor velen onder ons. Met een nummers als 'The Devil's After Me' krijgen we zo toch terug een boost en ook met 'Grand Voyager' uit hun in 2020 uitgegeven album 'Beneath The Woodpile' blijven we in een bluesgrass-mood. Helaas zitten we zo ook al aan het einde van de eerste set. Het is buiten en dus wordt er ook aandacht geschonken aan de buren. Tijd zo ook om even over de programma's van 'Mine Blues' en 'Gevarenwinkel' te hebben. Dat van 'Mine Blues' is zo bijna klaar.

Alsof ze nu pas uit de startblokken schieten wordt het tempo begin tweede set danig omhoog geschroefd. Het 'Pass Me The Bottle' uit hun nieuwste boreling zorgt dan nog voor de juiste sfeer maar over 'Dirty' gaan we het nog niet hebben en vroegen wij ons af over welke bottle ze het hier hadden in 't Stamineeke. Met hun interpretatie van 'Don't Stop Me Now' van Freddie Mercury en zijn Queen dachten we dat druk er was maar meteen daarna vielen die van 'The Dirty Grass Players' terug in hun oud stramien.

Ze begonnen weerom met instrumentaal te freewheelen wat ons dan maar besloot om de moqsuito's vaarwel te zeggen en binnen verder te gaan palaveren met nog steeds hetzelfde nummer dat we te horen kregen. Voor mezelf vond ik dat deze 'The Dirty Grass Players' hier ondanks een trip van om en bij de 250 km geen goede beurt hebben gemaakt op Vlaasmsche bodem. Net zoals onze zomer, te zompig. Donderdag wacht ons een mix van punk en folk en vrijdag gaan we dan toch weer resoluut voor blues of komt dit door de entourage aldaar.